Chata na Siwym Groniu

W pośpiechu wczoraj wchodziłam do sklepu, a w torbie coraz głośniej rozprzestrzeniała mi się Metallica. Nieznany numer, pewnie rodzic jakiegoś ucznia, odebrałam więc stając z koszykiem między alejkami. Telefon przy uchu, przytrzymywany ramieniem, torba w jednej ręce a koszyk w drugiej. Jak ja to lubię… – Halo, Maryla? – Basiula! – uradowałam się niezmiernie słysząc moją zwariowaną koleżankę. – Jak miło cię słyszeć! – Ciebie też. Sory, zmieniałam telefon, numery mi się zapodziały, dopiero Daga mi twój dała. Mam sprawę….

Read More Read More

18 listopada 2018 Uff… Chatka przygotowana do zimy. Drewna część leży przy ścianie domu, poukładana w dwa sztapelki, reszta schowana w drewutni, żeby wiadomym sąsiadom apetytu zbytniego nie robić. Jakoś nie widzę, żeby gromadzili opał jakikolwiek. No, ale może oznacza to, że tej zimy pojawiać się na Groniu nie będą? 😉 Przyjechaliśmy z Krzychem wczoraj, zapasy wody pitnej na zimę przywożąc. Wjechały z panem Markiem jego wehikułem, kiedy my tymczasem wdrapywaliśmy się na górę plecakami jedynie obciążeni. Za nami, marudząc…

Read More Read More

12 listopada 2018 Jesień nadal słoneczna i ciepła, bardzo łagodnie przechodzi w tę chłodniejszą, monochromatyczną i słotną fazę. Mgły królują, zdobią górski krajobraz każdego ranka, a to snując się między gałęziami drzew, a to zalegając nad doliną jak puchowa poducha. Sielankowo na Groniu jednak nie jest. Hm, koniec z kupowaniem wybornego miodu od Huberta. Niestety… Jego zadbana, dopieszczona wręcz pasieka to dziś jedynie szczątki, wygląda jak po przejściu tornada lub solidnym trzęsieniu ziemi: ule co do deski połamane, resztki drewnianych…

Read More Read More

3 listopada 2018 Wieczór. Nic z tego, mgły się nie rozwiały. Cały dzień opatulają las, domy na Groniu i w dolinie, do tej chwili gęsto wiszą za oknami. Schodziłam drogą trochę jak z horroru. Gdzieniegdzie mgła była tak ciemna i gęsta, że wchodząc w nią miało się wrażenie wchodzenia w otwartą gardziel jakiegoś stwora. Tym bardziej, że ścieżka była mokra po nocnym deszczu, a ciemne drzewa po obu stronach ścieżki stały ciche i nieruchome, jakby wyczekująco. Gdzieniegdzie z kolei mgła…

Read More Read More

3 listopada 2018 Ranek dziś już nie taki wczesny i słoneczny jak wczoraj. Niebo siwe od chmur, choć za lipą, dość wysoko już, pobłyskuje od czasu do czasu słońce. Chmury układają się horyzontalnie w zaokrąglone warstwy, wygląda to jakby olbrzymi bazyliszek wylegiwał się za górami i uchylał senną powiekę, ukazując wielkie, złote oko. O, znowu zasnął, pociemniało i powiało chłodem, mgła zaczyna pełzać doliną. Pochowałam legowiska i zabawki Melki, tutaj też z każdego kąta zerka na mnie wspomnienie małej, wesołej…

Read More Read More

2 listopada 2018 Dzień wstał razem z jaskrawym, rozmigotanym między gałęziami lipy słońcem. A ja z nimi, kawulkę na progu celebrując w ciszy. Na drzewach jeszcze całkiem sporo liści, choć wczoraj wiatr przeganiał je całymi kolorowymi stadami wokół domu. Dziś wichrzysko poleciało na drzemkę do jakiegoś podniebnego hangaru, drzewom przerzedzone czupryny zostawiając w spokoju. Gdzieniegdzie zmęczone gałęzie zwisają jeszcze jabłkami, co jakiś czas za płotem Kasi rozlega się charakterystyczne pacnięcie. Cudny ranek. Po nieśpiesznym śniadaniu i niejakim uporządkowaniu chatki po…

Read More Read More